Последна шанса за одбрана на името
„Вистината и непретварањето полесно во светот би го освојувале просторот, доколку оние-кои што се неспособни да ги произведат-не би направиле заговор против нивното појавување (Шопенхауер, „Светот како волја и претстава“).“
Така е и во Македонија во спорот со Грција. Тие што сега и нудат знаење на Владата, направиле заговор, да не се појават оние што имаат знаење. Овој заговор влечи корени од комунизмот, како синоним за негативна селекција на кадри.
Потребно е да се направи разлика помеѓу поимот знаење и паметност. „Значи, знаењето е можност за докажување; кон ова определување спаѓа и се што за тоа кажавме во делото Аналитика (Аристотел, „Никомахова етика“).“
Значи, правниците што и даваат знаење на Владата се должни да направат правен силогизам (доказ).
Потоа се применува паметноста (Владата), која што треба да процени дали во дадениот момент е паметно, или не е паметно да се употреби знењето. Бидејќи (Аристотел, „Никомахова етока“), паметноста е поим кој што се бави со проблеми што не се решаваат секогаш на ист начин, додека знаењето (докажувањето) се бави со проблеми кои што секогаш се решаваат на ист начин.
Јас со мојата „Стратегија“, аргументирано укажав дека она што и се нуди на Владата зад тужбата не е знаење. И денес, после настапот на македонските адвокати, не слушнав правен силогизам. Слушнав само реторички силогизми, кои што немаат доказна вредност, освен ако не се текмерион. Но, текмерион немаше.
И д-р Шнајдер („Логика за правници“), го прифаќа мислењето на Аристотел за доказот и со една прекрасна метафора вели дека правниот силогизам е контролна станица, која што вредните мисли ги пропушта, а невредните ги сопира.
Мислите на владините правници не можат да ја поминат контролната станица на д-р Шнајдер.
Правниот силогизам на владините правници:
ГОЛЕМА ПРЕМИСА: Pacta sunt servanda (договорите се извршни).
МАЛА ПРЕМИСА: Македонија и Грција имаат склучено времена согласност, чиј што член 11 Грција не го извршува.
_____________________________________________________________________
КОНКЛУЗИЈА:Грција мора да го изврши член 11 од Времената согласност.
Јас правниот силогизам на владините правници го побивам со контрасилогизам, уништувајќи му ја големата премиса. Имено, владините правници на pacta sunt servanda му даваат универзална важност. Јас ова тврдење го побивам, тврдејќи дека pacta sunt servanda има партикуларна важност и за ова тврдење го давам следниот контрасилогизам:
ГОЛЕМА ПРЕМИСА: Секој договор што е во спротивност со ius cogens е ништавен(член 53 од Виенската конвенција за договорно право).
МАЛА ПРЕМИСА: Член 5 од Времената согласност е ништавна договорна норма.
_____________________________________________________________________КОНКЛУЗИЈА: Времената согласност е ништавна и нема никакво дејство
Меѓутоа, проблемот е во тоа што правниот силогизам на владините правници е уништен и од правниот силогизам на грчките правници:
ГОЛЕМА ПРЕМИСА: Врз основа на член 5 од Времената согласност Македонија презеде обврска да преговара „…со намера да постигне договор…“ за името.
МАЛА ПРЕМИСА: Македонија преговара 16 години без намера да постигне договор за името (За вистинитоста на ова премиса Грците ги користат изјавите на Црвенкоски).
_____________________________________________________________________
КОНКЛУЗИЈА: Македонија преговара mala fides.
Бидејќи веќе докажав дека pacta sunt servanda има партикуларна важност, сега Грците со својот контрасилогизам укажуваат на партикуларната важност, односно во случај на mala fides повторно не важи pacta sunt servanda.
Но, мојот контрасилогизам ја уништува големата премиса на грчкиот контрасилогизам (член 5 од Времената согласност).
За да биде мојот контрасилогизам поубедлив, ќе направам три просилогизми:
ПРВ просилогизам:
1. Член 103 од Повелбата е ius cogens која што предизвикува ништавност на сите договорни норми кои што во време на настанувањето биле во спротивност со Повелбата и Статутот како негов интегрален дел.
2. Член 5 од Времената согласност е во спротивност со член 1, став 2 од Повелбата.
_____________________________________________________________________
3. Член 5 од Времената согласност е ништавна договорна норма.
ВТОР просилогизам:
1. Член 1, став 2 од Повелбата го содржи основното колективно човеково право, правото на самоопределување, кое што е ius cogens и важи erga omnes.
2. Член 5 од Времената согласност одредува преговори за правото на самоопределување.
_____________________________________________________________________
3. Член 5 од Времената согласност е ништавна договорна норма.
ТРЕТ просилогизам:
1. Quod nullum est, nullum producit effectum (Тоа што е ништавно нема никакво дејство).
2. Привремената согласност е ништавна (член 5 од Времената согласност е во спротивност со член 1, став 2 од Повелбата, односно правото на самоопределување, кое што е ius cogens и важи erga omnes, според пресудата на Mеѓународниот суд на правдата во случајот Источен Тимор).
_____________________________________________________________________
3. Ништавната Времена согласност нема никакво дејство и Македонија не мора да го смени името.
Доколку моето заклучување, односно наведените правни силогизми се правилни, тогаш на Владата и предлагам врз основа на Виенската конвенција за договорно право да испрати до Грција изјава дека Времената согласност е ништавна и да го извести Меѓународниот суд на правдата.
Последни коментари