Зошто загуби ВМРО ДПМНЕ и зошто мора да се отстрани

Пред стогодишнината од првата светска војна, повеќе западни научници пишуваа дека ситуацијата многу наликува на условите пред Првата светска војна.

Заедно со д-р Татјана Петрушевска напишавме стручен труд “Осило”, во кое зазедовме свој став по тоа прашање, кое во најголем дел се потврди.

Пред се, западните научници мислеа, дека она што не им успеа на Британците со Украина за време на Октомврсиката револуција, ќе им успее сега. Понудата беше иста: право на самоопределување на Украинците. Овој пат смешно; Украина веќе го реализира правото на самоопределување без капка крв.

Read More

Пропаганда

„Кој што држи придики, мора да знае да рече и амин (германска поговорка).“

Пропагандата е средство на надворешната полтика, кое што го употребува и дипломатијата.[1]

Шармот на дипломатот и неговото познавање на психологијата на народите меѓу кои што живее, се суштествени реквизити  при извршувањето на дипломатската задача, која се нарекува „продавање“ на надворешна политика.[2]

Холандската амбасадорка ги проблематизираше последните избори. Одговарајќи на прашање во телевизиско интервју таа го употреби еристичкиот трик брј три[3] и за изборите го употреби оној пример на Аристотел; црнецот е црн, ама што се однесува до забите бел е. Излезе надвор од вообичаените стандарди за демократски избори, спроведувајќи ја надворешната политика на Холандија кон Македонија.

Еристиката е нечесен начин на расправање со недозволени средства. Аристотел[4] ја споредува со неправда направена на јавен натпревар. На пример, кога Тајсон му одгризе дел од увото на Холифилд, а во боксот е забрането гризење.

По реакцијата на Македонија преку новинарот близок до власта Миленко Неделкоски во едно телевизиско интервју, надворешната политика на Холандија кон Македонија по однос на изборите беше исмеана. Македонија преку новинарот се одлучи да го прифати советот на Шопенхауер; со еристичари да не расправа ad drem, туку ad personam.

Балтазар Грацијани[5] вели дека постојат клеветници кои што побрзо ќе ти го уништат големиот углед со некаква смешка, отколку со бесрамно префрлување. Човек брзо доаѓа на слаб глас, бидејќи во тоа што важи за лошо, многу лесно се верува, а да се измиеш од тоа е скоро невозможно.

Новинарот Неделкоски во интервјуто изјави дека холандската амбасадорка е „јебазовна“ и секој жив се згази од смеење, а угледот на холандската амбасадорка исчезна, а со тоа и релевантноста на нејзините изјави за последните избори. Се покажа; дека амбасадорката го исполнува првиот услов (е шармантна) за спроведување на надворешната политика на Холандија, но воопшто не ја проучила психологијата на народот меѓу кој што живее.

Петтата колона во Македонија, веднаш го нападна новинарот Неделкоски, а Мирка Велиновска (во блиски пријателски релации со Миленко Неделкоски и наклонета кон власта) го одбрани со еристичкиот трик број шест[6]; тој рекол дека амбасадорката е секси[7] (еден збор се заменува со сличен на него, на пример; наместо „чест“, „добар глас“).

Скоро во исто време, новинарката Велиновска го направи смешен и еден млад поранешен македонски амбасадор, кој избра да живее и работи во Холандија. Тој и се обрати на Македонија (очигледно има многу убаво мислење за себе) во пишаните медиуми, на некој начин повторувајќи го својот став за спорот со Грција.

Велиновска го направи смешен, кога му напиша да не „жилави“. Го потсети на неговите заслуги (родителите) и неговите огромни успеси (сите знаат дека нема такви, а д-р Фрчковски на времето го нарече „Кен“, така да втор пат му се случува истото).

На некој начин, пропагандата што доаѓа од најдемократската земја, Холандија, е оркестрирана, па нужна беше дигресијата со „Кен“.Тој не направи силогизам (доказ) за своите ставови во спорот со Грција, што ќе рече неговите ставови се најобични софистички ујдурми, за во поново време да прераснат во еристички испади, така да реакцијата на Велиновска е дозволена и одмерена.

Да се вратиме на холандската амбасадорка.

Таа беше земена во заштита од германската амбасадорка, која што исто така се послужи со еристички трик. Таа употреби argumentum ad baculum и побара Македонија казнено да го гони новинарот Миленко Неделкоски.

Бидејќи никој не одговори на нејзините барања, во наредните редови ќе ги побиеме нејзините ставови.

Имено, американскиот амбасадор во Словенија во интервју за најпродаваниот политички весник во Словенија, изјави дека новинарите не треба да бидат тужени за своите изјави и написи, бидејќи тоа предизвикува страв кај нив, кој што влијае на квалитетот на пишувањето.

Германската амбасадорка е демантирана и од Европскиот суд за човекови права. Во еден случај австриски политчар беше наречен од новинар идиот и не доби судска заштита.

Во друг случај, кој што неодамна доби епилог пред Европскиот суд за човекови права, словенечки новинар нарече пратеник на Словенија „церебрален банкротиранец“ (најблиску до македонскиот би било „церебрален стечаец“). Новинарот бил испровоциран од дискусијата на пратеникот и неговото имитирање на хомосексуалците во расправата за законот за хомосексуалната заедница. Во Словенија, новинарот беше осуден во сите судски инстанци, па дури и Уставниот суд не му даде заштита, за Европскиот суд за човекови права да ја осуди Словенија заради кршење на човековите права на новинарот.

Се чини дека најумно постапи холандската амбасадорка која што има шарм, кога рече амин.

Што е друго, ако не амин, нејзината реакција дека не се согласува со тоа што го изјавил новинарот Неделкоски, но дека ќе се бори со сета сила тој да има право да го каже тоа. После придиките што и ги упати на Македонија за изборите, тоа беше најпаметното што можеше да го направи амбасадорката.

Реакцијата на македонската пропаганда е етички оправдана во однос на холандската пропаганда. Цицерон[8] вели дека поубедливо е она што го велиме кога сме предизвикани, отколку кога ќе нападнеме први. Оставаме впечаток дека ќе молчевме доколку не бевме предизвикани. Доколку изборите не беа, и црни, и бели, ќе немаше ни „јебазовна“. Цицерон[9] уште вели дека против доказ настапуваме со доказ, а пртив чувства, со спротивни чувства. Амбасадорката не понуди доказ, туку само со помош на argumentum ad verecundiam и споменатиот трик, предизвика негативни чувства кон Македонија. Со интервенцијата на Неделкоски беа поништени негативните чувства кон Македонија.

Читателте забележаа дека политичарите и јавните личности најчесто се служат со еристички трикови, а не со силогизми (докази), како што очекуваме од нив.

Затоа, за крај ќе ги наведеме трите користи од познавањето на еристиката, односно софистиката според Аристотел[10](според него постои само една разлика помеѓу софистиката и еристиката; софистиката тежи кон привидна мудрост, а еристиката кон привидна победа): 1. софистичките и еристичките докази се корисни заради тоа што тие пред се се засноваат на говорот, така што можеме да видиме дали одреден збор е земен само во еден смисол во расправата или дискусијата и така ни помагаат да сватиме што во еден, а што во друг смисол значи тој збор кај стварите и имињата за стварите; 2. софистичките и еристичките докази се корисни за истражувањата што сами ги правиме, бидејќи оној што од друг лесно е наведен на заблуда, а тоа не го гледа, често се излага на опасност истото да го претрпи од самиот себе; 3. и на последно место, еристичките и софистичките докази се корисни за оние кои што со нив се служат, да стекнат глас дека се извежбани во сите работи и дека во ниедна работа не се неискусни, бидејќи оној што зема учество во расправањето и ги критикува, иако не знае да каже ништо одредено за јаловоста на софистичките и еристичките докази, предизвикува сомнение дека тешкотијата на која укажува би можела да има причина во неговото неискуство, а не во неговото тежнеење кон вистината.

Амин.

 

 



[1] Ernest Petrič, »Zunanja politika«, Center za evropsko prihodnost-CEP 2010, Znanstvenoraziskovalni center  Slovenske akademije znanosti in umetnosti-ZRC SAZU 2010, Ljubljana, 2010, stran 387.

[2] Hans Morgenthau, »Politika med narodi«, DZS, Ljubljana, 1995, stran 666.

[3] Arthur Schopenhauer, »Logika in dialektika«, Amalietti&Amalietti, Ljubljana, 2001, stran79-80.

[4] Aristotel, »Organon«, Kultura. Beograd, 1970, stranica 607.

[5] Baltasar Gracian, »Priročni orakelj in umetnsot razumnega«, Mohorjeva založba, Celovec-Ljubljana-Dunaj, 2008, stran 61.

[6] Artur Schopenhauer, Logika in dialektika«, Amalietti&Amalietti, Ljubljana, 2001, stran 83.

[7] „…сексуално привлечен, или стимулативен: изгледа секси, секси гаќички“ Зозе Мургоски, „Речник на Македонскиот јазик“, Зозе Мургоски, Скопје, 2005, страница 732.

[8] Mark Tulij Ciceron, »O govorniku«, Družina, Ljubljana, 2002, stran 171.

[9] Ибидем, страница 165.

[10] Aristotel, »Organon«, Kultura, Beograd, 1970, stranica 618.

Read More

Скокање во височина

„Мечки лови оној што може, а не оној што сака (руска поговорка).“

Проф. д-р Петрушевска е единствената, што пред мене го посочи правото на самоопределување како решение  на најголемиот проблем што го има Македонија.[1]

Значи, способноста да се прави разлика што е битно, а што небитно е способност за ловење мечки. Тие што ја немаат таа способност, им се префрлува дека ја кршат логичната доследност во форма на ignoratio elenchi (непознавање на спорната точка).

За тие што сакаат а не можат, велиме дека се честољубиви. 

„Честољубивите и болвите, имаат мерак да скокаат во височина (германска поговорка).“

Најистакнати помеѓу честољубивите што не можат, а сакаат, се д-р Камбоски и д-р Фрчкоски, кои што, за да биде несреќата поголема за Македонија, се во интелектуален конфликт по прашањето за Рамковниот договор.

Read More

Порака до власта

„Вратата зад која што е скриено доброто тешко е да се отвори, а вратата зад која што е скриено лошото тешко е да се затвори (кинеска поговорка).“

Вратата зад кој што се криеше злото ја отворија тие што ја склучија Времената согласност и еве веќе 18 години ова врата не може да се затвори, а уште потешко е да се отвори вратата зад која што се крие доброто.

Владата решила проблемот да го реши со ultra vires на д-р Јанев.

„Се додека каменот го држиме в рака, целта е наша, кога ќе го испуштиме од рака, целта му припаѓа на каменот (руска поговорка).“

Од сега натака, решавањето на најважиот проблем му припаѓа на д-р Јанев, а не на власта.

Read More

Просечни

„Просечните, вообичаено осудуваат се што ги надминува нивните способности (превел М. П.).“[1]

За левата опција е благо доколку се каже просечни. Тие и со новото раководство осудуваат се што прави десната опција, а со тоа докажуваат дека тоа што го прави десната опција ги надминува нивните способности.

Дека сме во право говори еден неспорен факт.

Имено, господинот Заев почна да презема дејствија во Струмица, кои што во многу што личат на дејствијата што ги презема премиерот м-р Груески и види чудо; десната опција веднаш се вознемири и обвини за плагијаторство.

Read More

Одрекувај ги грешките на својот народ

Како што Ниче ги споредува со претоварени магариња филозофите кои што се зафатиле со некој тежок проблем, бидејќи ниту можат да го носат товарот, ниту можат да го симнат, такви се и оние кои што пишуваат за спорот со Грција. Овие наши магариња се грешките на нашиот народ, кои што ние ги одрекуваме. И во поранешна колумна („Нова Македонија“) ги побивме ставовите на ЕУ дека мора да биде солидарна со Грција. Им укажавме дека ЕУ сама си запишала во својата Спогодба дека правото на ЕУ мора да биде во склад со Повелбата на ОН.

До ден денешен, ЕУ не се ни обиде да ги побие нашите ставови, што е знак дека сме успеале да ги одречеме грешките на нашиот народ.

Read More

Ентузијазам

Неколку години наназад Македонскиот народ има нескротлива желба да го одбрани правото на самоопределување во спорот со Грција.

Веројатно голема заслуга за овој ентузијазам има партијата на власт, но тоа не е целата вистина.

Имено, за да ја потенцира љубовта кон татковината, Цицерон не потсетува дека Одисеј одбил да стане бесмртен, само да ја види Итака.[1]

Сакаме да дадеме мал допринос да се задржи ентузијазмот кај Македонскиот народ во одбрана на правото на самоопределување.

Според проф. д-р Петрич, поранешен претседател, а сега член во втор мандат на Комисијата за меѓународно право (го кодифицира меѓународното право), како и Претседател на Уставниот суд на Република Словенија; правото на избор на име е дел од правото на самоопределување. Проф. д-р Петрич е еден од најугледните правници на светот. Согласно член 38 од Статутот на Меѓународниот суд на правдата, неговите ставови се помошен извор на правото.

За ентузијазмот на еден народ е важно и што е вредност за народот. За најмудриот крал на светот[2] не било вредност што неговиот син како вистински мајстор игра со прстите по жиците и ги забавува присутните на една забава. Тој му се обратил на Александар Македонски: „Зарем не ти е срам, така убаво да свириш? За крал е доволно доколку одвои време цитрашот да го слуша, а не самиот тој да свири. Тој им укажува голема чест на музите, доколку ги гледа другите кога се натпреваруваат во тие работи (превел М. П. ).“[3]

Филип за својот син обезбедил најдобро образование. Најголемиот ум на сите времиња Аристотел неколку години лично го подучувал и го создал Платоновиот идеал: државник филозоф. Најголемиот човек на сите времиња. Затоа Македонија била најдобрата држава на сите времиња. Затоа Спиноза („Теолошко-политичка расправа“) вели дека Евреите ја направиле својата држава по примерот на Македонија, само што на чело на таа држава го ставиле сам бог, за разлика од Александар Македонски, кого што Египќаните го сметале за син божји.

Александар еднаш сретнал лав. После борбата бил задоволен кога слушнал како се зборува дека се борел како во двобој во кој што се одлучува кој од нив двајца ќе биде крал. Александар бил најличен крал од сите кралеви дотогаш. Со убави црти на лицето, меки сини очи и бујна костенлива коса. Сексуално бил беспрекорен. Имал многу жени, но тоа било жртва принесена заради политиката. Кога неговите аѓутанти му довеле една убава жена доцна навечер, тој прашал зошто толку доцна. Кога му одговорила дека морала да го заспие мажот, Александар ја вратил и ги укорил слугите велејќи им дека за малку избегнал да стане прељубник. Кога Теодор од Тарас му понудил да му продаде две момчиња со исклучителна убавина, Александар го избркал, а своите пријатели ги молел да му кажат каква нискост на душата покажал, кога некој такво нешто можел да му предложи. Неговата репутација на великодушен му помагала во многу војни; многу непријатели дозволувале да бидат заробени, додека многу градови му ги отворале портите не плашејќи се дека можат да бидат ограбени.[4]

Спиноза, еден од најголемите филозофи, вели дека пред Александар Македонски се распарало морето, кое што ја одвојувало неговата војска од Персијците. Александар тргнал по патот што му се отворил и го срушил Персиското царство.[5]

Александар како државник бил поучен за важноста на реториката од Аристотел и бил одличен во примената на реториката.

Кога Македонците го обвиниле дека е надуен штом дозволува да го ословуваат со син божји, тој му одговорил на Хермолај дека не е надуен, туку дека смислено го дозволува тоа, бидејќи е корисно за неговите планови. Им кажал на своите Македонци дека во војна победува славата и најчесто она што по грешка се чини вистинито, наместо вистинитото. Од друга страна, тој не се прогласил за син божји, туку тоа го направиле неговите непријатели.[6]

Вредноста на ставовите на Александар за реториката ги потврдува и учебникот на Оксфорд за меѓународни односи: „Во реалноста, се чини дека правното расправање е исто толку реторичко, колку и логично. Како што вели Friedrich Kratochwil: правното расправање се занимава со барање и толкување на важечките правила и постапки и со претставување на релевантните факти и нивна оценка. Двете прашања зависат од тоа, дали е одредено толкување на фактите поприфатливо, отколку „вистинита“; последично строгата логика во тој процес на барање на законот игра помала улога (превел М. П. ).“[7]

И проф д-р Петрич мисли исто како Александар Македонски и Оксфорд: „Во современиот политички живот, особено во надворешната политика, често е помалку важно тоа што се случува во стварноста, отколку тоа што ја интересира јавноста и она што таа го смета за стварност, отколку вистината.“[8]

Имајќи го во предвид значењето на реториката во меѓународното право, ние го побивавме проф. д-р Декоски и со реторика во неколку колумни и две интервјуа. Го побивавме кога беше најсилен; веднаш по објавувањето на пресудата. Употребувајќи го моќното реторичко средство метафора, тврдевме дека неговата пресуда е магаре, а не прекрасен коњ, за каква што ја претставуваше тој пресудата.

Од ова временска дистанца, на секому му е јасно дека бевме во право. Воопшто не ќе се бавевме со проф. д-р Дескоски, доколку тој не побараше; Македонија да изјавела дека се откажува од иредентизам.

За жал, Македонија преку изјавата на м-р Милошоски (според д-р Драган Павловиќ Латас веќе бил доктор) дека единствената окупација што ја прави Македонија е летната окупација на Грција со 300.000 туристи, ја даде изјавата што ја бараше прф.д-р Дескоски..

Сигурно, и проф. д-р Дескоски и м-р Милошоски сметаат дека ова е корисно.

Сократ со право го проколнал оној кој што прв ја одвоил користа од правото и се жалел дека тоа е извор на сите зла.[9]

Значи, проф. д-р Дескоски, како експерт за право (додуше меѓународно приватно право, а не меѓународно јавно право), наместо да го каже правото, тој ја поучува Македонија што е корисно. Тоа не е негова работа. Тоа е работа на политичарите. Аристотел („Реторика“) вели дека работа на политичарот е да уверува што е корисно, а што штетно за државата, а работа на правникот е да уверува што е праведно, а што неправедно.

И сега; како што оние што не знаат и се невешти луѓе доколку некому му препишат смртоносно средство наместо спасоносно, нивните лекарски совети со право не го заслужуваат тоа име[10], исто така и правните совети на проф. д-р Дескоски, Македонија да изјави дека нема иредентистички цели кон Грција, не го заслужуваат тоа име. Ваквата изјава е смртоносна за Македонја и ја потврдува тезата на Грција дека Македонија има иредентистички цели, со што му се дава легитимитет на барањето на Македонија да си го промени името.

Аристотел („Органон“), вели дека за работите што се очигледни не се потребни икакви докази. За да се види дека снегот е бел, потребен е вид. За да се види дека Македонија не е никаква закана за Грција, доволен е фактот што во однос на Грција, може слободно да се каже дека Македонија, ниту има војска, ниту има вооружување.

Како што проф. д-р Јанев прифати (барем според медиумските настапи) дека правото на самоопределување е ius cogens, така и проф. д-р Дескоски треба да го прифати тоа, или да го побие, како што ние го побивме неговиот правен силогизам, уништувајќи му ја големата премиса.

Ги побиваме ставовите на проф. д-р Јанев и проф. д-р Дескоски, бидејќи се најпрсутни во јавноста, а зад вториот застана и власта.

Ставовите на проф. д-р Дескоски ги побивме со контрасилогизам, а ставовите на проф. д-р Јанев (во две интервјуа) со наведување на над десет разлики со нашите ставови.

Се чини дека кај проф. д-р Владимир Ѓуро Деган најдовме аргумент кој што го уништува прецеденсот на кој што се повикува проф. д-р Јанев. Бидејќи судската пракса е помошен извор на правото, унштувајќи му го прецеденсот, ја уништуваме големата премиса на проф. д-р Јанев.

Имено, проф. д-р Јанев се повикува на правно мислење на Меѓународниот суд на правдата од 1948 година[11], според кое што, кога ќе се исполнат условите за прием, би требало Советот за безбедност да му препорача на Генералното собрание, донесување на одлука за прием. Во однос на условувањето на потврдниот глас со барање за прием на други кандидати, судот потврдил дека таквото барање претставува нов услов, неспоив со словото и духот на повелбата.

Со новото советодавно мислење од 1950 година, Меѓународниот суд на правдата го дерогира своето мислење од 1948 година и вели дека Општото собрание нема право да прима нова членка, доколку Советот за безбедност не го препорачал нејзиното примање, било поради тоа што односната држава не добила доволен број гласови, било поради тоа што некоја стална членка гласала против.[12]

Значи останува нашиот ius cogens недопрен и неоштетен. За среќа на ентузијазмот на Македонскиот народ, кој што мораме да му го сочуваме.

„Мудроста за душата е она што е здравјето за телото (превел М. П. ).“[13]



[1] Цицерон, „Закони“, Плато, Београд, 2002,страница 40.

[2] Цицерон изјавува дека Филип е најмудриот крал на светот (Mark Tulij Ciceron, »O govornku«, Druina, Ljubljana, 2002, stran 270).

[3] Plutarh, »Življenje velikih grkov«, Mladinska knjiga, Ljubljana 2003, stran 88.

[4] Вил Дјурант, „Живот грчке“, Народна књига-Алфа, Београд, 1996, страница 568-570.

На внимателниот читател му е јасно зошто Филип и Александар се сместени во Грција. Македонскиот народ немаше своја држава. Сега е веќе поинаку.

[5] Baruch de Spinoza, »Teološko-politična razprava«, Društvo za teoretsko psihoanalizo, Ljubljana, 2003, stran 109.

[6] Ибиде, страница 239.

[7] John Baylis, Steve Smith and Patricia Owens, »The Globalization of World Politics«, Oxford University Press 2008, slovenečki prevod, Fakulteta za družbene vede, Ljubljana, 2008, stran 107.

[8] Ernest Petrič, »Zunanja politika«, Center za evropsko prihodnost, Ljubljana, 2010, stran 305.

[9] Цицерон, „Закони“, Плато, Београд, 2002, страница 25.

[10] Ибидем, страница 45.

[11] Според д-р Душко Димитријевиќ, на судот му било поставено следното прашање: »Dali je osnovano da članica Ujedinjenih nacija učini zavisnim svoju saglasnost za prijem od uslova koji nisu izričito predviđeni u članu 4 st. 1 Povelјe, odnosno, dali je moguće da nakon što se ustanovi da su propisani uslovi ispunjeni, potvrdan glas uslovi zahtevom za prijemom drugih kandidata?«

Според нас не постои идентитет помеѓу овој пример и нашиот пример. Во нашиот пример не е услов прием на други членки, туку промена на името.

[12] Поради опасноста кај нас да преовлада волјата, а не интелектот, ставовите на проф. д-р Деган ги даваме во оригинал:

»U gornjem savetodavnom mišljenju Sud je zaključio da država članica koja je pozvana da se izjasni glasovanjem, bilo u Vijeć usigurnosti bilo u Općoj skupštini o primanju nove države u članstvu, nema pravo vezivati svoj pristanak uvjetima koji nisu izričito predviđeni u stavku 1. članka 4. Takva država naročito ne smije svoj pozitivan glas uvjetovati primanjem u članstvo i drugih država zajedno s tom državom (p. 65).

Ali je u novomu savjetodavnom mišljenju iz 1950. o Nadležnosti Opće skuštine o primanju neke države u članstvo UN-a sud precizirao da Opća skupština nema pravo primiti novu članicu ako Vijeće sigurnosti nije preporučilo njezino primanje, bilo stoga što odnosna država (u njemu) nije dobila dovoljan broj glasova bilo stoga što je neka stalna članicaglasovala protiv (p. 10.) (potenciral M. P. ) (Vladimir Đuro Degan, »Međunarodno pravo«, Školska knjiga d. d. , Zagreb, 2011, stranica 429. 

[13] La Rochefoucauld, »Maksime«, Mladinska knjiga, Ljubljana, 2007, stran 94.

Read More