Дрскоста на Милошоски
„Кукавицата прв го крева стапот (узбекистанска поговорка).“
Ова е првиот од трите дисјунктивни члена на големата премиса, за прстот на Милошоски.
Иако е млад и нема животно искуство, тој сепак сака да се служи со поговорки. Се сеќавате на „бабиците“ во Словенија. Млад човек не личи да се служи со поговорки, бидејќи она што го кажува поговорката, не е веројатно дека го искусил.
Да заклучам, првата можност е Милошоски да се исплашил, па веднаш го подигнал стапот за да се заштити.
Втората можност е Милошоски да заклучил дека Македонскиот народ е исплашен од Грција, а особено Владата.
Доколку е така, тој правилно заклучил дека на Владата и недостасува природната доблест храброст.
Според Аристотел(„Никомахова етика“, глава трета) доблеста храброст е средина помеѓу пороците страшливост и дрскост. Според него стравот е очекување на зло. Стравот го чувствуваме пред сиромаштија, срам, болест, запуштеност, смрт. Во секој од наведените случаеви, невозможно е да се биде храбар. На пример пред срамот и не треба да се биде храбар. Во секој случај пак, не смееме да се плашиме од сиромаштија и болест, доколку тоа не е резултат на лошотилак.
Според Аристотел, храбар човек е тој „…кој што не се плаши од убава смрт и од ништо што може да предизвика таква смрт;тоа пак, во прв ред е војна опасност(„Никомахова етика“, трета глава).“
За храброста е важно, таа да се покаже во одбрана. „Храбриот маж не познава страв во границите на човечката издржливост. Инаку и тој се плаши од страшни работи, меѓутоа само толку, колку што треба и колку што му налага здравата памет од племенити причини;имено тоа е целта на доблеста(Аристотел, „Никомахова етика“, трета глава).“
Од досега кажаното, произлегува дека Милошоски со покажување на дрскоста, не постапил доблесно, туку порочно.
Меѓутоа, помеѓу порокот страшливост(кукавичлук) и порокот дрскост, постои не мала разлика. Според Аристотел, поголемо зло е страшливоста од дрскоста, бидејќи е поголем отклон од храброста. Дрскоста повеќе личи на храброста. Таа во страшни ситуации се појавува пред храброста. Дрскиот се обидува да го имитира храбриот:храбри се на збор и се јуначат а „…кога ќе настане вистински страшна ситуација, се скриваат(Аристотел, „Никомахова етика“, трета глава).“
Значи, дрските пренаглуваат, сакаат да се покажат уште пред да настапи вистинска опасност, а кога таа ќе се појави, тие откажуваат. За разлика од нив „…храбрите се во дејствувањата одлучни, а претходно се однесуваат мирно(Аристотел, „Никомахова етика“, трета глава).“
Дали е можно Милошоски да не знае со каква опасност се соочува?Така, Аргивците не се разликувале многу од храбрите кога удриле, мислејќи дека се борат со граѓаните на Сикион, но кога сватиле дека се борат со Спартанците, веднаш побегнале(Аристотел, „Никомахова етика, глава трета).
Но, постои едно објаснување, кое што постапката на Милошоски ја оправдува во целост. Ова, само во случај јас добро да сум ја разбрал „Никомахова етика“. Ова го велам, бидејќи еден арапски филозоф 50 пати ја прочитал „Метафизика“ и не ја разбрал.
Имено, Аристотел вели дека кога човек длабоко заглибил во порок, најдобро е веднаш да тргне во спротивен правец. Во друга крајност. А крајноста на страшливост е дрскост.
Значи, можно е Милошоски да заклучил(правилно) дека нашето живеење под СХС и СФРЈ, беше постојано контролирано од најлошите, најмалодушните, најстрашливите, кои што свесно и несвесно ги проектираа сите пороци врз Македонскиот народ.
Доколку Милошоски сакал веднаш да започне процесот на искоренување на порокот кукавичлук од Македонија, тогаш неговата дрска постапка е сосема оправдана. Обичните луѓе ги следат повеќе постапките, отколку зборовите на политичарите, а Милошоски се погрижи и за метафора со „средниот прст“, која што масата подобро ја разбира, отколку тешкиот поим дрскост.
Последниот дисјунктивен член е дека Милошоски сака да предизвика неколку шлаканици од Америка и ЕУ врз Македонија, за да може да го оправда „прекарот“ на Мирка Велиновска, стокмен за Македонија.
Ова последново е злобно и лошо, а нема ни потреба за тоа.
Доколку се употреби мојот контрасилогизам и и се достави изјава за ништавност на Привремената согласност на Грција, ние во целост го почитуваме Кант, кој што вели дека има само војна состојба(природна состојба) и правна состојба(„Метафизика морала“, Графичар, Нови Сад, 1993).
Доколку Грција не одговори во рок од 12 месеци, Македонија ќе вложи жалба до Меѓународниот суд на правдата(а не како што направи Милошоски и неговиот тим, тужба за исполнување на Привремената согласност).
Со тоа Македонија докажува дека во целост ги познава и почитува цивилизациските придобивки(Кант) и дека прави се за да се воспостави правна состојба.
Доколку Меѓународниот суд на правдата одлучи дека не ни е ускратено правото на самоопределување како норма ius cogens, тогаш Македонија треба да прифати име што најмалку, или воопшто не го загрозува културниот идентитет на Македонците. Како такви имиња во една колумна ги наведов „Република Македонија(Скопје, главен град на Република Македонија)“ и „Горна Македонија“.
Фактот што Милошоски ја напушти функцијата министер и не го сочека исходот на неговата тужба, може да значи и дека не им верува повеќе на „адвокатите“ што ги имаше ангажирано.
Набргу ќе видиме, кој од дисјунктивниве судови е точен.
За да биде поинтересно, ќе оставам читателите да уништат два од трите члена. Членот што ќе остане ќе биде мала премиса. Кога ги има двете премиси, лесно е за заклучок.
Read MoreКнига за одбрана на Македонија
„Гледај да најдеш наклонетост кај видни луѓе. Слабичкото `да` на еден одличен човек, мора да се уважува повеќе, отколку целосното одобрување на масата. Бидејќи, од мудриот говори умереност, па поради тоа нивната пофалба ни носи неисцрпно задоволство… Платон го нарекуваше Аристотел цела своја школа(Valtazar Gracijan, “Vrelo mudrosti, ili pravila za život,Ušće, Beograd, 1997, превел М.П.).“
Моите ставови за спорот со Грција арогантно и безочно беа нападнати од повеќе професори. Нападите ги одбив, бидејќи сите беа ad hominem.
Во вистински момент ја добив наклонетоста за моите ставови на најкомпетентниот стручњак по меѓународно право во Македонија, на проф.д-р Татјана Петрушевска од УКИМ.
Ја имав и таа чест таа да биде претседател на комисијата пред која што магистрирав.
Read MoreСожалување
Кога на Сократ некој му удрил шлаканица, овој само рекол дека е штета што човек не знае кога да носи шлем на глава. Сенека(„За гневот“) го дава овој пример за да каже како гневот може да се ограничи, доколку се пренасочи на шега.
Момчето кое што ќе разгневи еден „тигар“ во зенитот на своите физички способности, кој што познава и боречки вештини е вистински несреќник, кој што се сретнал со вистински тигар,доколку „тигарот“ не знае да го контролира својот гнев.
Односот на јавноста кон осомничениот „тигар“, најмногу го одредува степенот на сожалување што го покажал осомничениот „тигар“ кон жртвата Мартин Нешкоски. Наводно „тигарот“, кога забележал дека момчето загубило свест, се обидел да го освести со вода и повикал други полицајци да му помогнат.
Read MoreШто е паметно во спорот со Грција
Учената глава зборува и по смртта (германска поговорка).
Особено Аристотел:
„Најдобар човек е оној што сам знае да просуди;
Вреден е и оној што збор ќе послуша добар.
А кој не мисли ниту сам, ниту во душата прима
Она што другите го говорат, тој е невреден човек“ („Никомахова етика“).
„Адвокатите“ на левицата и на десницата ниту самите знаат да просудат, ниту, пак, го слушаат оној што добро просудил. Тие се невредни луѓе. „Адвокатите“ на левицата и на десницата, сите се комунисти. Вака им се потсмева Едо Равникар („УДБОМАФИЈА“, Љубљана, 1994 г.): „Погледнете нé, до газ длабоко во струка, пребројте ги нашите магистри и доктори“. Тука не влегуваат оние млади луѓе, зашто, според Аристотел, човек е способен за етика, право и политика дури по четириесеттата година. Интелектуалниот зенит, пак, го достигнува во четириесет и деветтата година („Реторика“). Ова десницата ја прави во голема мера некомпетентна. Кој не знае дека секоја диктатура темели на негативна селекција на кадри? Ова е најпотенцирано во комунизмот, како најстрашна диктатура. Доколку десницата не е способна да процени дека тие ништо не знаат, како ќе процени дека решението за спорот со Грција што го нудат тие е добро? За ова второво треба многу повеќе памет. Има двајца луѓе што досега направиле правен силогизам за спорот со Грција. Врз првиот, се чини, успешно е спроведен остракизам, а врз вториот неупешно.
Read MoreНужна одбрана
„Доколку неспособноста да се браниме со тело би била срамота, бесмислено би било кога за срамота не би се сметала неспособноста да се браниме со говор, чиешто користење и е посвојствено на човековата природа, отколку користењето со телото“ (Аристотел, „Реторика“)
Најнапред дисквалификација, па потоа ликвидација. Ова е начинот на дејствување на „комунистот“. Особено на „комунистот“ од стар ков.
Меѓутоа, како дел од десната влада, тој ја застапува Македонија пред Европскиот суд за човекови права.
Дека овој начин на дејствување е доминантен и денес кај комунистите, обвини десницата во Словенија. Така и Јанез Јанша: „Сé тече во контекст на Кучановата изјава, која ја изрече на 23 февруари 1994 година на пратеничката вечер на Борут Пахор во Нова Горица. Тоа е најнапред дисквалификација, а потоа ликвидација, доколку е потребна, дури и физичка („Младина“ од 5.3.2010 г., најпродаван словенечки неделник, близок до левицата)“.
Прекин на преговорите како средство или како цел
„Ние не промислуваме за целите, туку за средствата поради тие цели. Бидејќи ниту лекарот промислува дали ќе лекува, ниту говорникот дали ќе уверува, ниту државникот дали ќе успее да воспостави законитост, ниту кој било друг за самата цел. Туку, откако ќе ја постави целта, разгледува како и со што да ја постигне“ (Аристотел, „Никомахова етика“)
Подолго време во Македонија се слуша: прекин на преговорите. Кога многумина ќе го повторат тоа, заслужува да му се посвети внимание. Меѓутоа, што мислиме кога велиме прекин на преговорите? Дали прекин на преговорите како средство, или прекин на преговорите како цел? Постои разлика и во целите: едните се дејства, а другите нешто различно. Кога покрај дејството постојат цели, тогаш делата се подобри од дејствата. На пример куќата од ѕидарската дејност. А постојат и цели што се средства во однос на други цели: производство на моторни возила и опрема за моторни возила. Производство на опрема е цел и средство во однос на целта производство на моторни возила. Но и едната и другата цел се средства во однос на одбраната на татковината.
Read MoreПартизани и комунисти
„Што на децата поубаво им сјае од татковата слава или на таткото добар глас за децата негови?“ (Софокле, „Антигона“)
Во фамилијата имавме шест партизани. Не ми е познато дека сме имале некого на другата страна. Двајца беа на Голи оток. Едниот беше првиот партизан во своето место. Вториот се врати од Голи оток како „непоправлив“. Третиот веднаш по војната комунистите ги прогласи за „багра“. И другите двајца не беа комунисти. Само еден беше комунист. Само еден беше обвинител. Само неговиот син беше обвинител. Само неговиот внук, во време на сегашнава десна влада стана судија. Само комунистот и неговите потомци ги имаа сите привилегии и денес ги имаат.
Read More
Последни коментари