Јачи ѕверот

Posted by Марјан Попески on 30 декември, 2021 in Мисла | 0 comments

Под Бородино лежеше ранетиот ѕвер некаде онаму каде што го остави ловецот кој побегна. Но дали е ѕверот жив, дали е јак, или само се притаил, тоа ловецот не го знаеше. Наеднаш се слушна јачење на ѕверот. Јачење на ранетиот ѕвер, француската војска. Доказ за нејзината пропаст беше молењето за мир.^[1]

 

На писмената молба на Наполеон за мир до Кутузов, Кутузов му одговара: „Би ме проколнувало потомството кога би ме сметало за прв покренувач на било каква спогодба. Таков е сега духот на мојот народ.“^[2]

 

Ние знаеме каде се случи Бородино. Знаеме дека ѕверот е ранет. Знаеме и кој е ѕверот. Го слушнавме и јачењето на ѕверот. Само не знаеме дали ќе биде прифатен предлогот за мир.  Не знаеме каков е духот на Рускиот народ сега.

За да се свати ѕверот што сега пак јачи, треба да се свати еврејството преку два неспорни авторитети.

Прво Достоевски.

„Излези од народот и изгради своја особеност, и знај дека се досега ти си единствен од бога, останатите да се истребат, или претворат во робови, или експлоатираат. Верувај во победа над целиот свет, верувај дека сите тебе ќе ти се поклонат. Гнаси се строго од сите и со никого не одржувај односи. И дури кога ќе ја загубиш земјата, кога ќе бидеш расеан по лицето на целата земја, помеѓу сите народи-сепак верувај во она што ти е ветено, еднаш засекогаш верувај дека се ќе ти се оствари, а до тогаш живеј, гнаси се, обединувај се со своите, експлоатирај ги другите и-чекај, чекај.„^[3]

За да ги остварат овие цели, Евреите работаат со злато, царуваат на берзите и во банкарството, го вртат светскиот капитал, за да не мораат да се врзат за една одредена земја.^[4]

Троцки самиот вели дека имал проблеми заради своето еврејско потекло, но тврди дека тоа се предрасуди, без да го докаже тоа. По негово сведочење, односот кон него како Евреин предизвикувал одвратност, а од оваа духовна состојба се извлекол со „активен интернационализам„.^[5]

Меѓутоа, само неколку страници подоцна во својата автобиографија, на Троцки му годи што за него еден козак вели дека не е Чифутин и заборава на претходниот заклучок; дека сите ставови за Евреите се предрасуди: „Некој козак кој дојде кај нас, се најде увреден кога слушна некого кој се обидувал да го повреди, како тој (козак) работи во служба на еден Чифутин и оди во борба по наредба на еден Чифутин Троцки. Тој му одбруси со огнено убедување:

,Нема збор за тоа…Троцки не е Чифутин…Троцки е еден борец…Тој е наш човек…Тој е Рус…Ете, Ленин е комуниста. Зарем е Чифутин?…Ама Троцки е наш…Прав боевник…Наш Рус’…„^[6]

Евреите во Унгарија на почетокот на дваесеттиот век претставуваат 5% од популацијата. Во сопственост имаат 37% од обработливата земја, 50% од сите адвокатски и други правни работи, 53% од трговците и претприемачите, 60% од лекарите и дури 80% од банкарите биле Евреи. Помеѓу индустриските и земјоделски работници скоро да ги нема. Тоа го работеле Унгарците, а осиромашената аристократија се тепала меѓу себе за слабо платена државна служба. Таа аристократија ја држеше во неписменост третина од популацијата, додека Евреите ја избегнувале државната служба.^[7]

Ваквиот начин на живот на Евреите, уште Шопенхауер заклучил дека е опасност за секоја држава и предлага да не им се дозволува да земат учество во управувањето со државата. Тој вели дека овој проблем може да се реши со склучување бракови помеѓу Евреите и христијаните и така овој вампир Еврејство, после сто години ќе биде избркан. Тој е сигурен дека еден Евреин (англиски) , кој отишол во Лисабон и сретнал двајца луѓе на кои што им е потребна негова помош, англискиот Евреин ќе му помогне на Евреинот од Лисабон, а не на христијанинот Англичанец. Тој ќе го спаси Евреинот, иако лично не го познава, ниту Евреинот од Лисабон, ниту христијанинот Англичанец.^[8]

Доколку е во право Шопенхауер, можеме да се надеваме дека Европа еднаш ќе биде очистена од секаква еврејска митологија.^[9]

Дека Шопенхауер е во право се докажува и преку учењето на Евреинот Спиноза^[10], еден од најголемите филозофи.

И ако еврејската држава би била вечна, денес никој не може да ја земе за пример. Би било бесмислено, кога своите права би ги пренеле на Бог, како што направиле  Евреите. Таквата држава би им користела само na тие кои што сакаат да живеат сами. Без контакти со други. Затворени во своите граници и одвоени од останатиот свет. Заради тоа таквата држава им користи само на малубројни.^[11]

 

Јасно е дека божјото, или верското право настанува со договор. Евреите сами склучиле договор со Бог и заради тоа , според верскиот указ, не биле должни да укажуваат никаква милост кон другите народи. Тие не учествувале во договорот. Затоа Евреите изразуваат милост само кон своите содржавјани.^[12]

За да можат Евреите да ја сочуваат слободата и апсолутната власт над земјата што ја окупирале, Евреите морале да создадат религија исклучиво за потребите на својата држава и да се одвојат од другите народи. Затоа им било речено „Љуби го својот близок и мрази го својот непријател!„ Кога ја загубиле државата и паднале во ропство Еремија ги поучил да се погрижат и за државата каде што се робови. Кога Христос увидел дека ќе се распрснат по целиот свет, им рекол на Евреите да ги љубат сите. Сево ова многу јасно укажува дека религијата е секогаш прилагодена на користа на државата.

После ова, колку е вистинит заклучокот дека секој морал заснован на теизам значи да се повикува- на егоизам. А за Англичаните и најниските слоеви на општествата не постои друг начин за засновање на морал.^[13]

Нетрпеливоста кон Евреите произлегува и од тоа што тие се единствен народ кој што на човекот не му признава битие, надвор од овој живот. Затоа биле посматрани како стока, како отпад од човековиот род и како големи мајстори на лагата. Фараонот не можел повеќе да ги трпи заради гнасната и заразна шуга и ги пренел на Арапскиот полуостров. Но Евреите го украле и го однеле и златото од Египет.^[14]

Сите овие дејствија и карактеристики ги превзема и ѕверот што јачи. Тоа е Европа и Америка. Цела Европа и Америка се јудеизирани.

Затоа убаво вели Шопенхауер, дека на Бог што ветува туѓа земја, веднаш треба да му се разруши храмот и да не остане камен на камен. Каков е тој Бог што ветува туѓа земја?^[15]

Волтер има право кога вели дека во сите војни станува збор за кражба.^[16]

Намерата ни беше да го покажеме непријателскиот став на ѕверот, но да не дозволиме тоа да не возбуди.

Најкратко, ја криевме својата волја, како што се кријат половите органи, а го покажувавме знаењето, како што без срам се покажува лицето.

Знаењето дека еврејството е Европа и Америка.

Дека христијаните ги мразат Евреите, а самите се Евреи и според религијата и според постапките.

Голема штета за Европа е што ја проучува историјата на Евреите и нивниот морал. Народ со кој што лудачки се управувало. Наместо да ја проучуваме историјата на Македонија на Александар Македонски, кон чија што најсовршена држава се стремат и Евреите (според Спиноза), но резултатот е карикатура на Македонија на Александар Македонски.

 

Да ги погледнеме народите што најмногу ги цениме, преку окото на Шопенхауер.

Во Англија селанецот беше слободен, а рускиот кмет беше врзан за земјата. Слободниот англиски селанец е во полоша состојба од рускиот неслободен (закрепостен) кмет. Рускиот благородник се грижи за рускиот кмет кога ќе западне во криза заради неродна година, болест, старост и немоќ. Во вакви случаеви за него се грижи рускиот благородник. Рускиот селанец во текот на неродна година мирно спие, додека неговиот господар поминува бесони ноќи за да смисли како ќе ги прехрани своите селани. Затоа, важи поговорката: „Подобро е да му се служи на добар господар, отколку да се биде слободен во беда и ниска положба„.^[17]

Додека Англичаните и другите големи народи ги развиваа науките и индустријата, Русите ствараа народно единство.^[18]

Дека Достоевски е во право кога и дава предност на народната слога, над индустријализацијата и над науките, потврдува и најголемиот ум Аристотел, кога народната слога како доблест ја цени повеќе од пријателството, кое пак како доблест го цени повеќе од доблеста праведноста и правичноста, како дел од праведноста.^[19]

Доколку луѓето се доблесни пријатели помеѓу себе, не им треба доблеста праведност и правичност, но доколку ја поседуваат доблеста праведност и правичност, им треба и доблеста пријателство.^[20]

Најверојатно државната заедница настанала и се очувала заради некои заеднички интереси. Кон истата цел се насочени и напорите на законодавецот, кој што како праведно го означува она што и користи на заедницата.^[21]

Вил Дурант^[22] вели дека студентите на Оксфорд и Кембриџ, со најголемо внимание ја проучуваат секоја страница на „Никомахова етика„.

Нашиот заклучок е дека од овие два големи народи, Русите ја спроведуваат во пракса „Никомахова етика„ со векови (што се однесува до доблеста народна слога, или народно единство), додека Англичаните само теоретски ја проучуваат.

Народното единство, или народната слога, е некакво пријателство помеѓу државјаните.^[23]

Која е таа наука што е поважна од етиката? Науката како добро да се живее, како да се постигне блаженство уште на овој свет. Повторуваме: да се постигне, а не теоретски да се проучува блаженството.

А блаженство за цел еден народ не може да се постигне без народно единство.

 

Ете, со помош на Аристотел, докажавме дека Достоевски има право кога вели дека народното единство е поважно од индустријализацијата и науките.

 

Кај Шопенхауер, во неговото главно дело, имаме решение и за проблемот на ѕверот што јачи.

Имено, Русија има најмногу земја и најмногу природни богатства.

Според Шопенхауер, Русија би била неправедна, доколку своите огромни природни богатства не ги направи достапни за целиот свет.

Меѓутоа, Русија му го носи дома на целиот свет целокупното богатство.

Sверот сака пари. Sверот живее во служба на парите.

„Обликот на „живот во служба на парите„ е нешто изсилено. Јасно е дека богатството не е тоа добро што го бараме ; богатството е средство за постигнување на нешто друго.„^[24]

 

Дури ни уживањето и честа не се најголемо добро.^[25]

Најголемо добро е блаженството.

 

Блаженството најдобро го има дефинирано Солон, еден од двајцата најголеми законодавци.

Солон ја прифатил поканата на Крез да го посети. На приемот, Крез се појавил со драгоцени камења, злато, раскошна облека, накратко со се што сметал дека е извонредно и вредно да предизвика завист, за да предизвика чудење и почитување кај Солон. На Солон, кој стоел пред него, сета таа накитеност не оставила никаков впечаток. Напротив, секој паметен човек можел да забележи дека Солон го презира недостатокот на добар вкус и детска суета кај Крез. Затоа кралот наредил да му ја покажат ризницата со богатство. Откако Солон ја видел ризницата, Крез го прашал; дали познава човек што е поблажен од него. Солон му одговорил дека познава таков човек. Дека тоа е неговиот сосед Телос, кој во се’ е подобар од него. Во продолжение рекол дека Телос бил чесен човек, дека оставил синови што уживаат општ углед, дека никогаш не му недостасувале за живот потребни ствари и на крај, дека умрел со славна смрт во борба за татковината.^[26]